रमाउँन्न बसन्तमा, तिंमी आफै नफुल्ने भए
के हेरेर शीत बनुं ? घाम सित नझुल्ने भए !

रात भरि ननिदाई बसि दिन्छु
तिमि सपनीमा नआउने भए !
मुटु बनि धड्किन्न पनि कंहि
छाति भित्र राख्न नसकिने भए !

गीत हुनु छैन मलाई न त बोल नै
तिम्रो सङगीतमा भरिन नसक्ने भए,
नसताउ अझ मलाई, बरु चिन्दिन भन
मेरो नाम लिई बोलाउन नसक्ने भए !

वाह शिरिष दाई वाह । सदा झै उत्तम सिर्जना ।

शिरिषजीका गजलहरु पहिले पनि पढेको थिए मैले । राम्रा लागेका थिए । यो गजल मा चैं कता कता के नमिले जस्तो लाग्यो । ( उहाँ को खुबीलाई च्यालेन्ज गर्न खोजेको होइन है, लागेको कुरो भनेको मात्र हो  )

म कविता, गीत, गजल लेख्न जान्दिन, पढ्न भने जान्दछु ।।।।।

यो गजललाई यसरी सुरु गरे कसो हुन्थ्यो ?


रमाउँछु बसन्तमा तिमी आँफै फुल्ने भये
शीत बन्छु तिमिपनि घाम बनी झुल्ने भये

निदाइदिन्छु सधैं तिमी सपनीमा आउने भये
छाउंछु तिम्रो मनमा तिमी मेरो मनमा छाउने भये   




      

फुल्ने रहर छैन म् लाई ,भो धेरै कर न् लाउ |
आगो बाल्छौ ,तडपाउछौ ,निस्टुरी हौ , नजिक न्आउ |

सपनी मा सताउछौ ,बिपनी मा घुर्की लाउछौ |
मुटु अन्तै छाडेका छौ ,छाति के देखाउछौ |
सुकुम्बासी माया हैन ,रिटेल  मै किन्न पाइने |
जिबन तेसै बितिसक्यो ,बुदेस काल मा माया चाहिने ?

गीत नयाँ गाइन्न है ,प्रित नयाँ लाइन्न ?
जमाना आँफै गाउछ हाम्रो ,रेडियो  क्यासेट चाहिन्न |
आँफै सताउछौ म् लाई ,फेरी दोश लगाउछौ |
मुख ले बोलाउनु पर्दैन तिमीलाई ,
मन ले बोलाउदै मा आउछौ |

राहुलभाई गजल लेख ,मन तेसै रमाउने |
कलम किन बन्द तिम्रो ,छैन मसी चलाऊने ?

'कोइ कोइ ' बहाना गर्छन् ,राहुलभाई लाई जगाउने |
राहुलभाई धेरै सुते ,घन्टी के ले बजाउने ?

 

 हे साहित्य

 मैलेनै सिरिशजी को गगल बुझ्न नसकेको वा यो अरु भन्दा प्रिथक भएको महसुस गरेको छु  । फेस बुक बाट एता टासी दिदा हामी पनि रमाउन पाउथिम ।